Inhoudsopgave
Ken je tweeslachtige dieren?
Een hermafrodiet is een organisme dat zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen heeft. Bij veel soorten is hermafroditisme een normaal onderdeel van de levenscyclus. Het komt meestal voor bij ongewervelde dieren, hoewel het ook voorkomt bij een groot aantal vissen en in mindere mate bij andere gewervelde dieren. Historisch gezien werd de term "hermafrodiet" ook gebruikt om een dubbelzinnig geslachtsorgaan te beschrijven bij individuen vaneenslachtige soorten, bijvoorbeeld regenwormen.
Er zijn dus verschillende dieren die hermafrodiet zijn en die zich normaal voortplanten. Dit was al te verwachten, aangezien het geen ziekte is, maar een andere aandoening dan de meeste. Daarom zullen we in dit artikel verschillende hermafrodiete dieren leren kennen en de paring, voortplanting en levensgewoonten van elk van hen onthullen. Zullen we gaan?
Hermafroditisme begrijpen
Voordat we op een rijtje zetten welke soorten als hermafrodiet worden beschouwd, is het nodig om iets meer over het proces te begrijpen. Daarom leggen we hieronder uit welke soorten hermafroditisme bestaan, wat de verschillen zijn met betrekking tot seksuele voortplanting en of de aandoening veel voorkomt bij dieren. Daarnaast zoeken we uit of het proces ook voorkomt bij zoogdieren. Kijk maar!
Soorten hermafroditisme
Er zijn drie soorten hermafroditisme: echt hermafroditisme, pseudomannelijk en pseudovrouwelijk. Echt hermafroditisme treedt op wanneer het levende wezen eierstok- en zaadbalweefsel heeft, zodat het voortplantingsorgaan kan variëren van volledig mannelijk of vrouwelijk tot een combinatie van beide.
Pseudo-vrouwelijk betekent dat een wezen XX-chromosomen heeft (kenmerkend voor een vrouwelijk individu) en normale vrouwelijke inwendige organen, maar een vermannelijkt voortplantingsorgaan heeft. Bovendien betekent pseudo-mannelijk dat het dier geboren wordt met XY-chromosomen (kenmerkend voor een mannelijk individu), testikels heeft die meestal verborgen zijn in de buikholte, maar een mannelijk voortplantingsorgaan heeft.externe vrouw.
Verschillen in de voortplanting van hermafrodiete dieren
Hermafrodieten kunnen zichzelf voortplanten of paren met een ander wezen van hun eigen soort, die beide bevrucht worden en nakomelingen produceren. Zelfbevruchting komt vaak voor bij dieren met beperkte of geen mobiliteit, zoals schelpdieren of regenwormen.
Toch genereert zelfbevruchting geen verschillen in chromosomen (omdat het een eigenschap is van het dier zelf), een feit dat de eigen kenmerken versterkt. Het produceert zuivere lijnen, die prioriteit geven aan de kenmerken die men wil benadrukken. Bij andere dieren die paren, kan een grotere chromosoomdifferentiatie optreden, wat de evolutie van de soort positief beïnvloedt.
Kan hermafroditisme voorkomen bij zoogdieren?
Hermafroditisme is zeldzaam bij zoogdieren, omdat de aandoening meestal optreedt bij een genetische afwijking tijdens de seksuele ontwikkeling. Daarom worden hermafrodiete aandoeningen soms ook stoornissen in de seksuele ontwikkeling (DSD) genoemd, die uiterst zeldzaam zijn bij mensen.
Toch zijn er al dieren gevonden met hermafrodiete trekken, zoals sommige katten, honden, haaien en leeuwen. Bovendien schatten gegevens uit 2016 dat er ongeveer 160.000 mensen in de wereld zijn die als hermafrodiet worden beschouwd.
Hermafrodiete waterdieren
We leren over enkele waterdieren die hermafrodiet zijn en hoe ze zich voortplanten, wat hun gewoonten zijn en of deze aandoening enig aspect van hun leven beïnvloedt. Volg mee.
Garnalen (Caridea)
Garnalen zijn hermafrodiet, wat betekent dat ze zich kunnen voortplanten met zowel mannetjes als vrouwtjes, ongeacht hun geslacht, hoewel ze hun eigen eitjes niet kunnen bevruchten. In tijden van grote concurrentie om partners produceert elke garnaal minder eitjes en meer sperma, omdat het produceren van eitjes meer werk kost en het sperma van één individu veel eitjes kan bevruchten.
Als twee garnalen echter een monogame relatie hebben, produceren ze meer eitjes en minder sperma, omdat er geen concurrentie is bij de bevruchting.
Clownvis (Amphiprion ocellaris)
De tweeslachtige voortplanting van clownvissen is gebaseerd op een broedpaar dat samenleeft met enkele niet-broedende, "prepuberale" en kleinere clownvissen. Als het vrouwtje sterft, verandert het dominante mannetje van geslacht en wordt vrouwelijk.
Deze levensstrategie staat bekend als sequentieel hermafroditisme. Omdat clownvissen allemaal mannelijk geboren worden, zijn het protandrische hermafrodieten.
De clownvis paait het hele jaar door in tropische wateren. De mannetjes lokken de vrouwtjes door ze het hof te maken. Ze leggen hun eieren in batches op een koraal, rots of in de buurt van een zeeanemoon. 100 tot 1000 eieren worden dan losgelaten. De mannelijke clownvis bewaakt en beschermt ze tot ze uitkomen, ongeveer 4 tot 5 dagen later.
Papegaaivissen (Scaridae)
Papegaaivissen zijn protogyne hermafrodieten, wat betekent dat deze vissen een groep vormen met één mannetje en veel vrouwtjes. Als het mannetje sterft, ondergaat het dominante vrouwtje een geslachtsverandering (van ongeveer vijf dagen) om het dominante mannetje te worden.
Na de verandering die het vrouwtje ondergaat, zal de vis blijven groeien tot ze geslachtsrijp is op een leeftijd van ongeveer 5 tot 7 jaar. Voortplanting vindt plaats door paring, dus paaien kan het hele jaar door gebeuren als de omstandigheden stabiel en productief zijn. Daarna blijven de pas uitgekomen nakomelingen vaak een tijdje geïsoleerd tot ze volwassen zijn.
Zeesterren (Asteroidea)
De zeester is een ander merkwaardig waterdier. Zijn voortplanting is typisch heteroseksueel, maar hermafroditisme komt nog steeds voor. Sommige planten zich ongeslachtelijk voort door lichaamsdeling (fragmentatie). Om dit te doen, verliest de zeester een arm, zodat de enkele losgemaakte arm 4 nieuwe armen kan vormen, die een nieuw individu vormen!
Sommige sterren laten hun eieren en jongen uitkomen, andere kunnen tot 2,5 miljoen eieren loslaten in 2 uur. Voortplanting is ook mogelijk door kernsplijting.
Oester (Ostreidae)
De voortplanting van oesters gebeurt ook door paring, door seksuele voortplanting. Hoewel ze hermafrodiet zijn, kunnen ze zichzelf niet bevruchten. Dus een mannetje, of een hermafrodiet die als mannetje optreedt, laat spermatozoa los, die vervolgens worden ingeademd door een "vrouwtje" om de eitjes in de mantelholte te bevruchten.
De daaropvolgende larvale ontwikkeling vindt plaats in de mantelholte die wordt beschermd door het "vrouwtje", of de hermafrodiet die zorgt voor de opvang van de eitjes.
Tucunaré (Serranus tortugarum)
De tucunaré, een vis van gemiddeld 7 cm lang, is in staat om tot 20 keer per dag van seksrol te wisselen met zijn partners. Tucunarés zijn gelijktijdige hermafrodieten en deze aandacht voor wederkerigheid helpt hen om de samenwerking tussen partners in stand te houden en vermindert de verleiding om vals te spelen.
Hij gebruikt een voortplantingsstrategie die bekend staat als 'eierruil', waarbij hij zijn dagelijkse eileg onderverdeelt in 'percelen' en de seksuele rollen afwisselt met zijn paringspartner tijdens een reeks paaitochten.
Schone bodion (Labroides dimidiatus)
De schonere bodion wordt vaak gezien in jonge scholen of in groepen vrouwtjes die vergezeld worden door een dominant mannetje, waarbij een vrouwtje een functioneel mannetje wordt als het dominante mannetje verdwijnt.
Sommige volwassenen kunnen ook solitair en territoriaal zijn. Ze kunnen van geslacht veranderen als ze dat nodig achten, en monogaam paren is niet alleen uit noodzaak waargenomen, maar ook als een optionele en sociale handeling.
Blauwe kiekendief (Thalassoma bifasciatum)
Net als andere soortgelijke soorten is de blauwe gudião een sequentiële hermafrodiet en kan hij van geslacht veranderen als dat nodig is om partners te vinden voor de voortplanting. Over het algemeen presenteert hij zich het grootste deel van zijn leven als vrouwtje.
Als ze geen mannetjes vinden, transformeren deze vissen zichzelf, en deze verandering kan tot 8 dagen duren. Een curiositeit is dat de geslachtsverandering permanent is. Ze kiezen er dus voor om het alleen te doen voor de continuïteit van de soort.
Hermafrodiete landdieren
Naast waterdieren zijn er nog verschillende andere tweeslachtige landdieren. Van sommige heb je misschien wel eens gehoord, zoals wormen of slakken. Maar er zijn nog meer heel merkwaardige soorten. Kom en begrijp het!
Slak (Gastropoda)
De meeste slakken zijn tweeslachtig. De enige uitzonderingen zijn bepaalde zoetwater- en andere zeesoorten, zoals appelslakken en alikruikslakken. Naast tweeslachtigheid bloeien slakken ook vroeg.
Ze worden geslachtsrijp als ze een jaar oud zijn. De Afrikaanse reuzenslak is de grootste slakkensoort op aarde en kan tot 500 eieren per keer leggen. Als hermafrodiet paart hij voornamelijk met andere partners, maar in zeldzame gevallen kan hij ook zelf paren.
Regenworm (Lumbricina)
Wormen zijn gelijktijdig hermafrodiet en ze kunnen samen bevruchten. Tijdens de geslachtsgemeenschap worden beide sets geslachtsorganen, mannelijk en vrouwelijk, gebruikt. Als alles goed gaat, worden de eitjes van beide partners bevrucht.
Dit blijkt dus een zeer efficiënte keuze te zijn om het voortbestaan van de soort te garanderen. Bovendien leven regenwormen vrij geïsoleerd, beluchten ze de aarde, lopen ze over de grond en graven ze op verschillende plaatsen. Seksuele voortplanting zou dus moeilijk zijn als dat het enige alternatief was. Daarom slagen ze erin om samen te copuleren, in tegengestelde richting.
Elk ejaculeert spermatozoa uit zijn geslachtsorganen in een slijmerige buis, die vervolgens wordt gedeponeerd in de spermacapsule van de andere worm.
Zweepstaarthagedis (Aspidoscelis uniparens)
Witstaarthagedissen zijn reptielen die zich voortplanten door parthenogenese. In dit proces, vergelijkbaar met de voortplanting van bijen, ondergaan de eitjes een chromosoomduplicatie na meiose, waardoor ze zich ontwikkelen tot hagedissen zonder bevrucht te worden.
De ovulatie wordt echter bevorderd door balts- en paringsrituelen die lijken op het gedrag van nauw verwante soorten die zich seksueel voortplanten. Het nesten varieert sterk afhankelijk van hun bereidheid, het klimaat en de tijd van het jaar. Ze komen vaak voor van mei tot augustus en produceren tussen de 7 en 20 nakomelingen.
Baardagaam (Pogona vitticeps)
Baardagamen zijn geslachtsrijp als ze 1 tot 2 jaar oud zijn. De paring vindt plaats in de lente- en zomermaanden van september tot maart. Vrouwtjes graven een hol en leggen tot 24 eieren per legsel, en tot 9 legsels per jaar. Vrouwtjes slaan ook sperma op en kunnen veel vruchtbare eieren leggen in één paring.
Een interessant gegeven is dat baardagamen afhankelijk zijn van chromosomale geslachtsbepaling, maar ook van de temperatuur. Hun geslacht is dus het resultaat van de temperaturen tijdens de embryonale ontwikkeling: mannetjes zijn het resultaat van blootstelling aan bepaalde temperaturen, terwijl vrouwtjes het resultaat zijn van blootstelling aan andere temperaturen.
Zie ook: Dogo argentino: bekijk temperament, puppy, prijs en meerChinese waterjuffer (Physignathus cocincinus)
Vrouwelijke Chinese wateragamen kunnen zich seksueel of ongeslachtelijk voortplanten, d.w.z. met of zonder mannetje. Dit wordt facultatieve parthenogenese genoemd en is nuttig als een dier een gebied probeert te herbevolken en geen partner kan vinden.
De vrouwtjes ontwikkelen routinematig follikels en leggen het hele jaar door eitjes, zelfs zonder dat ze worden blootgesteld aan mannetjes, dus de nakomelingen zijn uiteindelijk identiek aan de moeder wat chromosomale kwesties betreft, dus mutaties komen zelden voor. Als dat wel gebeurt, is dat op een sporadische en zeldzame manier, niet beïnvloed door parthenogenese of milieukwesties.
Gewone slangenslang (Thamnophis sirtalis)
Slangenslangen zijn wijdverspreid, hebben een groot aanpassingsvermogen en kunnen extreme omgevingsomstandigheden overleven. Deze slangen beginnen met paren in de lente, zodra ze uit hun winterslaap komen. De mannetjes komen als eerste uit hun hol en wachten tot de vrouwtjes naar buiten komen.
Zodra de vrouwtjes het hol verlaten, omringen de mannetjes hen en zenden feromonen uit die hen aantrekken. Nadat het vrouwtje haar partner heeft gekozen, keert ze terug naar haar zomerverblijf om zich te voeden en een geschikte geboorteplaats te vinden.
Een belangrijk gegeven is dus dat vrouwtjes het sperma van het mannetje kunnen opslaan totdat het nodig is, zodat een vrouwtje niet kan paren als ze geen geschikte partner vindt en toch nakomelingen kan krijgen.
Andere hermafrodiete dieren
Naast de hierboven genoemde dieren zijn er andere, minder bekende soorten die tweeslachtig zijn en een interessante levensstijl hebben.
Platyhelminthes (Platyhelminthes)
Platyhelminthes zijn over het algemeen hermafrodieten die eitjes en sperma produceren, zodat de vloeistoffen worden uitgewisseld tijdens de geslachtsgemeenschap. Net als andere geavanceerde meercellige dieren hebben ze drie embryonale lagen, endoderm, mesoderm en ectoderm, en hebben ze een hoofdgebied dat geconcentreerde zintuigen en zenuwweefsel bevat.
De planaria, vrij levende platyhelminthes, planten zich ook ongeslachtelijk voort door fragmentatie. Omdat ze zowel vrouwelijke als mannelijke voortplantingscellen hebben, bevruchten ze hun eitjes inwendig door copulatie.
Bloedzuiger (Hirudinea)
Alle bloedzuigers zijn ook hermafrodiet. Ze planten zich echter seksueel voort, meestal door hun lichamen met elkaar te verstrengelen. Het mannelijk orgaan van de ene bloedzuiger laat een spermatofoor los, of een capsule die het sperma omhult, dat vervolgens aan een andere bloedzuiger wordt bevestigd.
Na de verbinding verlaat het sperma de spermatofoor en gaat het door de huid van de andere bloedzuiger. Eenmaal binnen reist het naar de eierstokken en bevrucht het de eitjes, waardoor de eitjes en later de nakomelingen ontstaan.
Bananenslak (Ariolimax)
Bananenslakken zijn ontbindsters en spelen een belangrijke rol in het ecosysteem. Ze eten detritus (dood organisch materiaal), zoals afgevallen bladeren en planten, dierlijke uitwerpselen, mossen en sporen van paddenstoelen.
Net als andere dieren van vergelijkbare soorten zijn ze tweeslachtig en kunnen ze zichzelf bevruchten, hoewel ze over het algemeen andere individuen het hof maken. Ze leggen legsels op bladeren en de grond en verlaten het legsel na het leggen, zonder zich aan hun jongen te hechten.
Zie ook: Braziliaanse honden: Sertanejo, Fila, Griffon baard en meer rassen!Afrikaanse boomkikker (Xenopus laevis)
Deze kikkersoort wordt als mannelijk beschouwd in de opgroeiperiode, kort na het kikkervisje, en wordt later vrouwelijk in de voortplantingsperiode. Dit gebeurt echter niet bij al deze kikkers en wordt beïnvloed door milieukwesties, pesticiden en de voortplantingsbehoefte van de soort, dat wil zeggen wanneer er een tekort aan vrouwtjes is.
De voortplanting is echter seksueel. Externe bevruchting vindt plaats uit eieren die afzonderlijk in het water worden gelegd. Zwangere vrouwtjes bevatten 1.000 tot 27.000 eieren, waarbij grotere vrouwtjes grotere legsels produceren.
Lintworm (Taenia saginata)
Hoewel haakwormen vaak voorkomen in het voedselsysteem, hebben ze twee en soms drie gastheren nodig (omdat het parasieten zijn) om zich te ontwikkelen. Ze hebben vaak geleedpotigen en andere ongewervelde dieren nodig om hun levenscyclus te voltooien.
Ze zijn plat, gesegmenteerd en tweeslachtig en planten zich seksueel en ongeslachtelijk voort: de scolex plant zich ongeslachtelijk voort door knopvorming en de proglottiden, die mannelijke en vrouwelijke voortplantingsorganen bevatten, planten zich seksueel voort.
Vond je het leuk om meer te begrijpen over tweeslachtige dieren?
Veel ongewervelde dieren en een aanzienlijk kleiner aantal gewervelde dieren zijn hermafrodiet. Een hermafrodiet bezit tijdens zijn leven zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen. Sommige van deze dieren zijn zelfbevrucht, terwijl andere een partner nodig hebben.
Hermafroditisme is een gevarieerde voortplantingsmethode die zich afhankelijk van de soort anders manifesteert. Voor sommige soorten is het dus een voordelige voortplantingsstrategie. Dieren die in diepe of troebele wateren leven of een lage populatiedichtheid hebben, kunnen moeite hebben om partners te vinden.
Hermafroditisme stelt een vis ook in staat om van geslacht te veranderen, zodat hij kan paren met elk individu van zijn eigen soort dat hij vindt. Op deze manier kunnen deze dieren zonder grote problemen nakomelingen voortbrengen. De vissen, wormen, oesters, garnalen, bloedzuigers en andere tweeslachtige soorten die hier worden getoond, zijn niet alleen beweeglijk, maar slagen er ook in om een zorgeloze levensstijl te hebben.
