İçindekiler
Amfibilerin özelliklerini biliyor musunuz?
Yunanca "amphis"=her ikisi ve "bios"=yaşam anlamına gelen Amphibia sınıfı, temsilcilerinin çoğunun, biri suda diğeri karada olmak üzere iki evreye bölünmüş bir yaşamı olduğu için bu şekilde adlandırılmıştır. Anuranlar, Urodela ve Gymnophiona olmak üzere üç takımla temsil edilirler ve Devoniyen dönemde ortaya çıkmışlardır.
Dünya çapında yaklaşık 6.500 türü temsil ederler; bunların kurbağalar, kara kurbağaları ve ağaç kurbağaları gibi bazı örnekleri çok tanıdıktır, semenderler gibi diğerleri ise daha az tanıdıktır. Birçok amfibi türü, örneğin kurbağalar, çeşitli böceklerle beslenir ve doğal denge için büyük önem taşır.
Bu nedenle, farklı özelliklere sahip ortamlar oldukları için adaptasyon gerektiren hem sucul hem de karasal yaşam formlarını temsil ederler. Peki amfibilerin iki farklı ortamda yaşaması nasıl mümkün olabilir?
Burada kalın, amfibilerin temel özelliklerini tanıyacaksınız.
Genel amfibi özellikleri
Amfibiler, birçoğu Amazon yağmur ormanları ve Atlantik ormanları gibi Brezilya biyomlarında bulunabilen çok çeşitli hayvanları kapsar. Aşağıda birçok özelliklerinin yanı sıra bu hayvanların ekosistemlerin doğal dengesindeki önemi hakkında konuşacağız.
Evrimsel köken
400 milyon yıl önce balıklar su ortamlarında yaşarken, amfibiler karasal ortamda yaşayan ilk omurgalı grubudur. Paleontolojik kanıtlar, iklim dengesizliği gibi faktörlerin küçük su yollarının kurumasına ve göllerdeki oksijenin azalmasına neden olarak bu hayvanların karasal ortama uyum sağlamasına yol açmış olabileceğini düşündürmektedir.
Bir başka faktör de, diğer balıklar için yırtıcı olan ve onları yeni ortamlar aramak üzere ayrılmaya zorlayan büyük etobur balıkların varlığı olabilir.
Gerçek şu ki, bazı hayvanların karasal ortama geçişinin gerçek nedeni kesin olarak bilinmemektedir. "Tiktaalik roseae" (Sarcopterygian balıkları) gibi Devoniyen döneminde soyu tükenmiş hayvanların fosilleşmiş iskeletleri, sucul yaşama geçişin kanıtı olarak hizmet edebilir.
Çeşitlilik
Amfibiler nemli ılıman bölgelerde, ancak çoğunlukla tropikal bölgelerde bulunurlar. Tatlı suda veya karasal ortamdaki nemli yerlerde bulunurlar. Amfibiler denizde bulunmazlar.
Anurans takımının amfibileri (kurbağalar, kara kurbağaları ve ağaç kurbağaları) gibi tüm dünyada tropikal ve ılıman bölgelerde dağılmış olarak bulabiliriz, ayrıca kuzey yarımkürede ve Orta ve Güney Amerika'nın tropikal bölgelerinde, semenderler gibi Urodela grubunu (caudata) ve Cecilia gibi Gymnophiona (apodes) takımına ait amfibiler grubunu Güney Amerika, Afrika veAsya
Coğrafi dağılım
Brezilya, gezegendeki en büyük amfibi çeşitliliğine sahip ülkedir. Brezilya Herpetoloji Derneği, Brezilya'daki amfibi ve sürüngen türlerinin araştırılmasından sorumludur.
2004 yılında Brezilya'da 751 amfibi türü olduğu açıklanmıştır; Anura takımı (kurbağalar, kara kurbağaları ve kara kurbağaları) dünyanın en çeşitli türü olarak kabul edilmektedir ve Amazon orman biyomu dünyadaki en fazla anuran türüne (kurbağalar ve kara kurbağaları) sahiptir.
Amfibilerin iki aşamalı yaşam döngüsü özelliği, bu hayvanların çevresel bozulmaya karşı daha savunmasız olduğunu ve bu türlerin çeşitliliğini etkilediğini göstermektedir.
Ekolojik önem
Çevredeki değişikliklere duyarlı olmaları nedeniyle amfibiler, özellikle de anuranlar (kurbağalar, kara kurbağaları ve ağaç kurbağaları), araştırmacılar tarafından çevresel koşulların ve yerel insan nüfusunun biyoindikatörleri olarak kullanılmaktadır.
Birçoğu herhangi bir bitki örtüsü parçasında yaşar, küçük su basmış bölgelerin bulunduğu kentsel alanlarda onları bulmak kolaydır. Deri lezyonları yoluyla gözlemlenebilen kirliliğin biyoindikatörü olarak "Leptodactylus petersii" kurbağası kullanılarak çevresel biyoizleme çalışmaları yapılmıştır.
Nesli tükenmeye yönelik tehditler
Günümüzde amfibilerin yaşam alanlarının çoğunun bulunduğu ekosistemlerin dönüşümü, tarım alanlarına ve meralara dönüştürülen ormanlar örneğinde olduğu gibi, bozulmaya maruz kalmaktadır.
Bu süreç, bu ortamların parçalanmasına ve hatta ortadan kalkmasına neden olarak zengin amfibi çeşitliliğinin kaybolmasına yol açmaktadır. Avlanma, rekabet ve su kirliliği gibi diğer faktörler, Brezilya ekosistemlerinde bulunan amfibi popülasyonlarının, özellikle de kurbağa ve kara kurbağası gibi anuranların dinamiklerini etkilemektedir.
Amfibilerin fiziksel özellikleri
Amfibiler, Urodela, Anura ve Gymnophiona olmak üzere üç ana hayvan grubundan oluşur. Bu takımlar, aşağıda sunulacak olan farklı özelliklere sahip farklı temsilcilere, kurbağalara, kurbağalara, sapkınlara, semenderlere ve çekillere (kör yılanlar) sahiptir.
Cilt
Amfibilerin derisi iki doku katmanından oluşur: epidermis ve dermis. İnce, nemli bir deridir ve deri yoluyla solunum gerçekleşir.
Epidermiste, sert ve geçirgen olmayan, su kaybına karşı koruma sağlayan keratin proteini salgılayan yüzey hücreleri buluruz. Bu epidermisin en iç hücreleri, deriyi nemli tutan salgılı mukoza bezleri ve amfibilerin toksinlerini üreten seröz bezler üretir.
Dermis, kas sistemine gevşek bir şekilde bağlı olan bağ dokusundan oluşur. Amfibilerin renklenmesinden sorumlu olan pigment hücreleri veya kromatoforlar içerebilir.
İskelet
Diğer omurgalılarda olduğu gibi amfibilerde de iskelet, kasların yerleştirilmesini destekleme ve sinir sistemi ile iç organları koruma işlevine sahiptir. Amfibilerin kafatası düz bir profile sahiptir ve göz çukurları ile burun deliklerinde delikler bulunur. Çenelerde küçük dişler olabilir.
Kurbağalarda omur sütunu kısa ve serttir ve arka bacakları iyi gelişmiştir, bu da bu hayvanlara özgü zıplayarak hareket etme modunu destekler. Semenderlerde ve caecilianlarda (kör yılanlar) omur sütunu daha uzun ve esnektir.
Ekstremiteler
Ekstremiteleri dört bacak ve ayaktan oluşur, genellikle zardır, gerçek tırnakları veya pençeleri yoktur. Ön ayaklarında yürümelerini, yüzmelerini veya zıplamalarını sağlayan hareket işlevine sahip 3 ila 5 parmak bulunur.
Örneğin kurbağa ve kara kurbağalarında görülen sıçrayarak hareket etme şeklinin, bu hayvanların avcılarından kaçmak için geçirdikleri bir evrim olduğu düşünülmektedir. Bazı amfibilerin bacakları yoktur ve halk arasında kör yılanlar olarak bilinen caecilians gibi Maymunlar takımına aittirler.
Kalp
Amfibiler, tetrapod omurgalılar, üç boşluklu bir kalbe sahiptir: iki atriyum (sol atriyum ve sağ atriyum) ve bir ventrikül, yani pulmoner ve sistemik olmak üzere çift dolaşım sunar.Dolaşım.
Boca
Genel olarak ağız büyüktür ve avı çiğnemek için kullanılmayan ancak ağızdan kaçmasını önleyen az gelişmiş dişlere sahiptir. İyi damarlanmıştır ve gaz değişimi yoluyla deri solunumunda da rol alır.
Ayrıca bakınız: Kedinin tırnağı nasıl kesilir? Kedi nanesi, yavru kedi ve daha fazlası!Dil, avı yakalamak için yapışkan maddeler üreten bezlere sahip olan ağzın ön kısmına bağlıdır. Amfibiler dillerini avlarına doğru uzatır, daha sonra geri çekilir ve av bütün olarak yutulur.
Renkler
Birçoğumuz farklı renklere sahip bazı kurbağalar veya kurbağalar görmüşüzdür. Amfibilerde renklenme, kurbağalar ve kurbağalar tarafından temsil edilen anurans takımındaki türlerde görülür. Bunlar çeşitli vücut renklenme desenleri gösterir ve bu amfibilerde av-av ilişkisi üzerinde etkili olan polimorfizm sık görülür.
Dendrobatidae familyasından zehirli kurbağalar gibi diğerleri parlak renklidir ve gün boyunca yer yüzeyinde hareket ederler.
Zehirler
Farmakolojik olarak kutanöz alkaloidler olarak bilinen, amfibilerin derisinde bulunan ve bir amfibiyi ısırdığında avcıya hoş olmayan hisler verebilen çok çeşitli maddeler vardır. Zehirli maddelerden bahsederken bazı efsaneler amfibileri de içerir. Zehrini kurbanlarını hedef alarak hapşıran kurbağanın durumu böyledir, ki bu doğru değildir!
Kurbağaların gözlerinin arkasında bulunan bir çift salgı bezi, bastırıldığında yırtılarak yapışkan, beyazımsı bir madde salgılar. Bu sıvı zehirli maddeler içerir ve gözlerle temas ettiğinde tahrişe, yutulması durumunda ise hem insanlar hem de hayvanlar için komplikasyonlara neden olur.
Amfibilerin fizyolojik özellikleri
Artık amfibiler hakkında birçok farklı fiziksel özelliği ve yaklaşımı bildiğinize göre, şimdi amfibilerin fizyolojik özelliklerine bakarak bu içeriği daha da derinleştirelim:
Solunum sistemi
Amfibiler, özellikle üreme için hala suya bağımlı olsalar da, solungaçları yoktur. Solunum sistemleri temel olarak akciğerler, ağız ve deriden oluşur; son ikisi deri solunumuna karşılık gelir.
Amfibilerin akciğerleri çok az iç bölüme sahiptir. Akciğer solunumu bir basınç pompalama mekanizması ile gerçekleştirilir. Kurbağalar mahsulü hava ile doldurur, burun deliklerini kapatır ve havayı içeri doğru iterek ağız tabanını açmaya zorlar, böylece hava akciğerlere girebilir ve akciğerleri şişirebilir.
Deri solunumunda ağız ve deri de yer alır ve iyi damarlanmış olup gaz değişim yüzeylerini oluşturur ve deri geçirgendir, bu da su kaybına yol açar. Bu da kurbağaların bir su ekosistemine yakın olması gerektiğini gösterir.
Üreme sistemi
Tamamen karasal olan amfibi türlerinde döllenme içseldir ve metamorfoz yoktur. Kurbağa ve kara kurbağası gibi anuran amfibilerinde ise döllenme dışsaldır ve erkeklerin ses iletişimi dişileri çeker.
Üreme, amfibilerin suya en çok bağımlı olduğu zamandır. Erkek ve dişilerin birleştiği su ortamına geri dönerler, yumurtaları (dişiler) ve spermatozoayı (erkekler) birlikte suya atarlar, böylece dış döllenme meydana gelir.
O andan itibaren döllenmiş yumurtalar jelatinimsi bir zarla çevrelenir ve yaklaşık 84 saat sonra embriyo, iribaş adı verilen bir larvaya dönüşerek yumurtadan çıkar ve metamorfozuna başlar.
Sinir sistemi
Amfibiler beyin ve omuriliğe sahiptir. Yiyecekleri bulmak için görme duyularını kullanırlar ve gözyaşı bezleri ve hareketli göz kapakları göz yüzeyinin temiz ve korunaklı kalmasına yardımcı olur. Dokunma, koku ve tat alma duyuları iyi gelişmiştir.
Sindirim sistemi
Amfibilerin sindirim sistemi ağız, dil ve dişlerle başlar, bunlar küçüktür ve yiyecekleri çiğnemeye değil, avın ağızdan kaçmasını önlemeye yarar.
Dil, avı tutmak ve kayganlaştırmak için yapışkan bir madde üretir ve daha sonra yutulur. Amfibiler dillerini hızla avlarına doğru uzatır ve av bütün olarak yutulur. Sindirim mide ve bağırsakta işlenir.
Boşaltım sistemi
Amfibiler işer mi? Evet, yetişkinlerin kanı süzen ve üre bakımından zengin bir idrar üreten bir çift böbreği vardır ve iribaşlar amonyak salgılar. Amfibilerin bir kloakı vardır.
Böbrekler sırtta bulunur ve kurbağalardaki bu sistemle ilgili ilginç bir şey, suda olduklarında fazla suyu geçirgen derileri yoluyla salmalarıdır. Amfibilerin boşaltımı şu anda araştırmacılar için sıcak bir konudur.
Dolaşım sistemi
Amfibilerde pulmoner ve sistemik sistemden oluşan çift dolaşım vardır.
Küçük dolaşım olarak adlandırılan pulmoner dolaşımda kan, pulmoner arterler yoluyla kalpten çıkar ve akciğerlere gider, burada oksijenlenir ve pulmoner damarlar yoluyla kalbe geri döner.
Büyük dolaşım olarak adlandırılan sistemik dolaşımda oksijenlenmiş kan aort atardamarı yoluyla kalpten çıkar ve tüm vücuda dağılarak venae cavae yoluyla kalbe geri döner. Tek bir karıncık olmasına rağmen vücuttan gelen kanın akciğerlerden gelen kanla karışmasını engeller.
Diğer amfibi özellikleri
Şu ana kadar görülen tüm özelliklerinin yanı sıra, amfibiler birçok özelliğe sahip hayvanlardır. Bunlardan bazılarını aşağıda göreceğiz:
Yemek
Amfibilerin larva formları genellikle otçuldur ve suda asılı duran küçük bitkilerle beslenir; yetişkin formları ise genellikle etçildir. Yetişkinler böcekler, solucanlar ve küçük omurgalılarla beslenir.
Metamorfoz
Metamorfoz larvadan yetişkine dönüşümdür. Kurbağalar gibi amfibilerde metamorfoz gerçekleşir. Birkaç gün sonra iribaş jelatinimsi kapsülden serbest kalır ve dönüşümüne başlar. Yumurtadan yeni çıkan iribaş, vücudun ön bölgesinde bulunan yapışkan diskler aracılığıyla su bitkilerine bağlı olarak yaşar.
İribaşın kuyruğu ve solungaçları vardır ve bitkiler ve alglerle beslenir. Metamorfoz sırasında önce arka uzuvlar, ardından ön uzuvlar ortaya çıkar. Kuyruk ve solungaçlar yeniden emilir ve akciğerler gelişir. İşte bu anda amfibi bir yetişkin haline gelir. Metamorfoz ayrıca yetişkinlerin etçil alışkanlıklarına uyum sağlamak için ağız ve sindirim sisteminin dönüşümünü de içerir.
Lokomosyon
Kurbağalar, karakurbağaları ve kara kurbağaları gibi zıplayarak hareket eden amfibiler, semenderler ve semenderler gibi yürüyenler ve caecilians gibi yılanlarınkine benzer hareket eden diğerleri vardır.
Kurbağalar ve kara kurbağaları çoğu hayvandan çok farklı bir hareket tarzına sahiptir. Zıplamaya adapte olmuş vücutlarıyla arka bacakları ön bacaklarından daha uzundur ve hayvanı itmek için kullanılır. Bu hareket tarzı, bu hayvanlar için karasal avcılarından kaçış olarak bir evrim şekli olarak kabul edilir.
Ayrıca bakınız: Fila Brasileiro ile tanışın: fiyatı, özellikleri ve daha fazlası!Amfibilerin sınıflandırılması ve örnekleri
Amfibiler, Chordata filumuna ve Amphibia sınıfına aittir, kuyruk ve bacakların varlığı ile karakterize edilen üç takıma dağılmıştır. Aşağıda bu sınıfa ait üç takımı göreceğiz:
Urodela sipariş edin:
Bu takım, "kaudatlar" olarak da bilinen bir kuyruğun (oura=kuyruk) varlığı ile karakterize edilir. Hareket için kullanılan dört bacaklı, uzun bir vücuda sahip amfibiler tarafından temsil edilir.
En iyi örnekleri Brezilyalı Bolitoglossa altamazonica türü gibi semenderlerdir. Genellikle 15 cm'den kısa, çoğunlukla karasal ve etoburdurlar, bazı türlerin bacakları ilkeldir veya yoktur. Üreme genellikle iç döllenme ile olur.
Sipariş Anura
Tanımlanmış 3.500 tür ile amfibilerin en çeşitli takımıdır. Kurbağalar, kara kurbağaları ve ağaç kurbağaları gibi kuyruksuz amfibiler (a=kuyruksuz; oura=kuyruk) tarafından temsil edilir, kuyruğu olmaması ve zıplayarak hareket etmesi ile karakterize edilir.
Kurbağalar daha sağlam vücutlara sahipken, kurbağalar daha uzun arka bacaklara sahiptir ve kurbağaların parmaklarının uçlarında küçük toplar gibi yapışkan diskler vardır. Yetişkinlikte 1 cm'den daha kısa olan Atlantik Ormanı'nın ünlü altın kurbağası "Brachycephalus didactyla" buna örnek olarak verilebilir.
Gymnophiona Siparişi
Bipodal, yani bacaksızdırlar ve uzun, vermiform bir vücuda sahiptirler. Su ortamlarında veya topraktaki tünellerde yaşarlar. Halk arasında kör yılanlar olarak bilinen caecilians tarafından temsil edilirler. Döllenmeleri içseldir ve yumurta bırakırlar ve larvaları solungaçlara sahiptir ve metamorfoz geçirirler.
Amfibileri çevreleyen gerçek özellikler ve efsaneler
Artık amfibilerin avlarına nişan alıp zehir salgılamadıklarını biliyorsunuz. Bu bir efsane! Amfibilerin avcılarına karşı savunma özellikleri vardır ve ürettikleri maddeler av/avcı ilişkisinin bir parçasıdır.
Burada görüldüğü gibi, Brezilya'da kurbağalar, kara kurbağaları ve ağaç kurbağaları gibi çoğunlukla Anuro takımından çok çeşitli amfibiler bulunabilir. Tatlı su ve karasal ekosistemler gibi farklı ortamlarda yaşayan, aşamalı olarak bölünmüş yaşam özellikleri, onları antropojenik etkilere karşı daha duyarlı hale getirmektedir.
Bu bize "kurbağayı öpmenin" onu bir prense dönüştürmediğini gösteriyor, ancak Brezilya biyomlarında ve tüm dünyada doğal dengenin korunması için bu hayvan grubunun korunmasının büyük önemi üzerinde düşünmemizi sağlıyor.
