Inhoudsopgave
De buffel is een groot dier!
Buffels zijn robuuster dan de gewone runderen en zijn een bewonderenswaardige diersoort vanwege hun moed en de kwaliteit van hun producten. Buffels komen van nature voor op de Afrikaanse en Aziatische continenten, maar hebben de wereld overspoeld, zodat er verschillende soorten zijn die voor commerciële doeleinden zijn gedomesticeerd, vanwege hun vlees- en melkleverantie.
Het verschil tussen de wilde buffel, de tamme buffel en de verschillende soorten buffelrassen die er bestaan, zal worden ontdekt terwijl je verder leest, evenals andere informatie en curiosa over het leven en de kenmerken van dit prachtige dier dat fokkers over de hele wereld heeft veroverd met zijn vermogen om goede voedselproducten te leveren. Veel leesplezier!
Algemene buffeleigenschappen
Ontdek hier de kenmerken van de buffel. Leer het dier te identificeren en te onderscheiden aan de hand van informatie over gewicht, visuele kenmerken, voortplanting en verspreiding. Bekijk:
Naam en oorsprong
Syncerus caffer is de wetenschappelijke naam voor de Afrikaanse buffel, die ook bekend is onder andere namen, zoals buffel, Kaapse buffel, Afrikaanse zwarte buffel en Cafraria buffel. De gedomesticeerde buffel wordt gefokt voor de vlees- en melkproductie en komt meestal uit India, Italië en de Filippijnen, maar de Afrikaanse buffel is nooit gedomesticeerd geweest.uit Afrika ten zuiden van de Sahara, die leven in savannen op beboste vlaktes in gebieden in de buurt van water.
Grootte en gewicht van het dier
De Afrikaanse buffel is een groot dier, zo kunnen de mannetjes wel 3 m lang en 1,7 m hoog worden. Ze kunnen tot 900 kg wegen. De vrouwtjes wegen tussen de 500 kg en 600 kg en zijn iets korter dan de mannetjes. Buffels lijken op ossen, maar zien er veel groter uit. Hun zicht is niet perfect, maar hun gehoor en reukvermogen zijn zeer scherp.
Visuele kenmerken
Afrikaanse buffels hebben een zwarte vacht en hun hoorns zijn breed en naar achteren gedraaid. Hun lichaam is tonvormig met een brede borst en dikke poten. Hun kop is groot en hun nek is kort en dik. Mannetjes zijn groter dan vrouwtjes en beide hebben dezelfde donkere kleur. De hoorns van vrouwtjes zijn korter en dunner dan die van mannetjes. Ze hebben een lange staart dieeindigt in een pluk haar.
Verspreiding van buffels
Afrikaanse buffels komen voor in de graslanden en savannes van landen als Somalië, Zambia, Namibië, Mozambique Zuid-Afrika, Kenia, Ethiopië, Zimbabwe, Botswana en Tanzania. Tamme buffels komen voor in de regio's van India en Tibet op het Aziatische continent, waar ze op de wereld werden losgelaten. In Brazilië begon het fokken van buffels tussen 1890 en 1906, met uit India geïmporteerde exemplaren,Italië en Afrika.
Gedrag en voortplanting
Deze groten leven op savannen en in graslanden in open beboste gebieden of in bossen. Ze drinken 's ochtends en 's avonds water en grazen de hele dag door, waarbij ze de voorkeur geven aan koelere uren. Ze leven in kuddes, ongeacht het aantal individuen. Onder hen is er een hiërarchie die goed wordt gerespecteerd, dus ze leven rustig en in stilte.
De voortplanting van buffels heeft geen specifiek seizoen, maar de geboorte van de jongen komt vaker voor in tijden dat er meer voedsel is, dus ze paren het liefst in het regenseizoen. De dracht van het vrouwtje duurt ongeveer 340 dagen en ze baren elke keer maar één jong. De jongen worden geboren met een gewicht van ongeveer 40 kg en worden beschermd door het vrouwtje, dat erg woest is als ze haar jongen verdedigt. De vrouwtjeszijn gemiddeld met 4 jaar geslachtsrijp.
Soorten buffels die gefokt kunnen worden
Er zijn sommige soorten buffels die in Brazilië worden gefokt en andere die in het wild leven. Ontdek welke soorten in hun natuurlijke habitat leven, ken de kenmerken van tamme buffels en ontdek waar ze leven. Volg mee:
Mediterrane buffel
Het zijn buffels die in rivieren leven en afstammen van buffels van Indiase rassen. Ze komen voor in de mediterrane gebieden en in Europa. De vachtkleur is donkergrijs en donkerbruin, met bij sommige individuen witte vlekken op de achterkant van het lichaam en gedeeltelijke depigmentatie van de iris van de ogen. De hoorns zijn middelgroot, naar achteren gedraaid met de punten naar boven gerichten naar binnen.
Deze buffel heeft een breed gezicht en breed, dun haar op de kin. Hij heeft een robuust lichaam in verhouding tot zijn lengte, sterke benen en korte poten. De buik is volumineus, de borst is diep en de rug is kort, waardoor de mediterrane buffel er compact en gespierd uitziet. Mannetjes wegen ongeveer 800 kg en vrouwtjes kunnen 600 kg bereiken. Ze zijn geweldig voor de vlees- en melkproductie,en zijn het op één na meest voorkomende ras in Brazilië.
Karaboe buffel
Dit ras, het belangrijkste ras in het Verre Oosten, waaronder China, de Filippijnen en Thailand, heeft zich goed aangepast aan Brazilië vanwege het gemak waarmee het als trekdier kan worden gebruikt, naast het feit dat het vlees van goede kwaliteit is. In Brazilië wordt dit ras in Pará en op het eiland Marajó uitsluitend gefokt voor de vleesproductie. Carabao buffels leven graag in moerassige gebieden en gebruiken hun hoorns ombedekken zich met modder.
Ze worden ook wel moerasbuffels genoemd en hebben brede, open horens met een driehoekig profiel die een rechte hoek maken met de rug. Hun kleur is bruingrijs met witte vlekken op de poten en een kraagvorm op de borst. Mannetjes wegen tot 700 kg en vrouwtjes kunnen 500 kg bereiken.
Afrikaanse buffel
De Syncerus caffer soort, vertegenwoordiger van de Afrikaanse buffel, ook bekend als de buffel, Kaapse buffel of Afrikaanse zwarte buffel is, zoals zijn naam al zegt, inheems in Afrika. Hij komt voor in savannes verspreid over Afrika ten zuiden van de Sahara en kan een gewicht bereiken van meer dan 900 kg en 1,80 m lang worden.
Het is een groter dier dan de tamme buffel en is wild. Het zoogdier is erg sterk en zijn natuurlijke roofdier is de leeuw, hoewel hij zichzelf kan verdedigen en een tegenaanval kan uitvoeren als hij alleen is en niet in een kudde. Momenteel zijn er niet veel vertegenwoordigers van de soort, zodat er naar schatting 900.000 individuen overleven, waarvan de meeste tegenwoordig in West-Afrika voorkomen.
Murrah buffel
Dit is een ander ras dat oorspronkelijk uit India komt. De naam Murrah is Hindoeïstisch en betekent "gekruld", vanwege de vorm van de hoorns van dit buffelras, die gekrulde hoorns hebben. De vacht van de Murrah buffel is zwart, zodat sommige individuen alleen witte vlekken op de achterkant van het lichaam hebben. Het zijn robuuste en massieve dieren.
Dit buffelras wordt beschouwd als het beste voor de melkproductie. In Brazilië is het het meest voorkomende ras en het wordt beschouwd als een uitstekende investering. Naast melk is de Murrah buffel geweldig voor de vleesproductie. Mannetjes wegen tussen de 600 kg en 800 kg en vrouwtjes tussen de 500 kg en 600 kg. In India kunnen vrouwtjes van dit ras tot 1.650 liter melk produceren in 305 dagen.
Jaffarabadi buffel
De oorsprong van de naam van dit ras komt van de stad Jafarabad, gelegen ten westen van India. De zwarte buffel heeft een prominente borst en grote hoorns die naar beneden neigen, waardoor ze een spiraal vormen. Het onderscheidende kenmerk van het ras is zijn grootte, omdat het grotere dieren zijn dan andere buffelrassen, waaronder de Afrikaanse wilde buffel.
Het is een sterk dier, met een enorme borstcapaciteit, wat erg helpt bij de melkproductie. De vrouwtjes kunnen tot wel 2.150 liter melk produceren in 319 dagen. Als ze goed gevoed zijn, zijn ze geweldig in het leveren van vlees, want de mannetjes kunnen tussen de 700 kg en 1.500 kg wegen, en de vrouwtjes tussen de 650 kg en 900 kg, wat garant staat voor voldoende grondstof voor het smakelijke eiwit.
Aziatische buffel
Bubalos amee is de wetenschappelijke naam voor de wilde waterbuffel of Aziatische buffel. Dit buffelras is de voorouder van de tamme buffel die in India voorkomt. Mannetjes kunnen tussen 700 kg en 1.200 kg wegen en kunnen een lengte van 3 m bereiken.
Zijn natuurlijke habitat zijn de moerassen en vlakten van Azië, meer specifiek in Cambodja, India, Bhutan, Thailand, Nepal en Myanmar. Hij is al uitgestorven in Vietnam, Indonesië, Laos, Sri Lanka en Bangladesh. Zijn natuurlijke roofdieren zijn de Komodovaraan, tijgers en Aziatische krokodillen.
Roemeense buffel
Het Romeinse buffelras is halverwege de jaren 60 ontstaan door het kruisen van de Mediterrane buffel met de Murrah buffel uit Bulgarije. De overheersende kleur is zwart, zowel in de huid als in de vacht. De vrouwtjes verschillen van de mannetjes in grootte en gewicht, waarbij de mannetjes tussen de 650 kg en 680 kg wegen en de vrouwtjes tussen de 530 kg en 560 kg.
Mannetjes en vrouwtjes hebben hoorns die naar achteren wijzen en zijn ongeveer 60 cm lang. Het belangrijkste gebruik van dit ras is voor melkproductie en veetractie. De melkproductie van een vrouwtje kan oplopen tot 1.450 liter in 252 tot 285 dagen. Naast melkproductie kan het ras een goede hoeveelheid vlees leveren.
Vormen van buffelhouderij
Buffels kunnen, naast lekker vlees, ook hulp bieden bij veldwerk. Lees hieronder wat de belangrijkste fokvormen zijn voor dergelijke specifieke doeleinden, zoals vleesproductie, melkproductie, leerproductie, enzovoort! Volg mee:
Vleesproductie
Het fokken van buffels voor de slacht wordt "bubalino cultura" genoemd. Dit fokken is in volle ontwikkeling in Brazilië. Het wordt nog niet door velen geaccepteerd, maar de kwaliteit van het vlees lijkt erg op het rundvlees dat we gewend zijn. Het is sappig, zacht en rijk aan omega 3, met ideale eiwitten voor menselijke consumptie.
Zelfs op sommige plaatsen wordt buffelvlees aangeboden in plaats van gewoon rundvlees. Er is echter nog steeds passende wetgeving nodig zodat dit eiwit een geschikte kwalificatie en identificatie krijgt om op grote schaal verspreid en op de markt gebracht te worden, net als kip en rundvlees.
Melkproductie
In Brazilië is er geen wetgeving die de identiteit en kwaliteit van buffelmelk standaardiseert. Toch is de industrialisatie van buffelmelk winstgevender en biedt het meer kwaliteit in vergelijking met het industrialisatiesysteem van het product dat afkomstig is van koeien. Buffelmelk garandeert een 40% tot 50% hogere opbrengst tijdens het derivatenproces in vergelijking met producten die afkomstig zijn van koeien.
Een duidelijk voorbeeld is de productie van boter en kaas: terwijl buffelmelk, rijker aan vet, 1 kg boter produceert met 10 liter melk, is voor dezelfde productie van 1 kg 20 liter koemelk nodig. Naast het hogere vetgehalte heeft buffelmelk in vergelijking met koemelk hogere gehaltes aan eiwit, calorieën, vitamine A, calcium en totale vaste stoffen.
Gebruik van buffelhoorn
Buffelhoorn wordt gebruikt om speelgoed voor huisdieren van te maken, meer specifiek kunstmatige botten voor honden. Omdat het erg hard is, is het essentieel dat hondeneigenaren de spelletjes begeleiden om ongelukken tijdens het spelen te voorkomen. Na verloop van tijd zal contact met het speeksel van de hond het bot van buffelhoorn zachter maken, dus let op wanneer het begint los te komen.Wanneer dit gebeurt, is het tijd om het te veranderen.
Buffelleer
Buffelleer heeft een goede dikte en wordt gebruikt voor de vervaardiging van laarzen, schoeisel en kleding met een meer rustieke uitstraling. Het te maken product hangt af van de dikte die varieert tussen het buik- en lendengedeelte. Het is een zacht en robuust leer dat, naast kleding, wordt gebruikt voor de vervaardiging van teugels en andere paardrijaccessoires.
Werkend dier
De buffel als trekdier heeft het voordeel van zelfverplaatsing, reservekracht en een lagere aankoopprijs. Om zichzelf te onderhouden kan de buffel voedsel van zijn eigen boerderij consumeren, wat de dienstverlening in het veld verbetert en kan worden gebruikt in elke dienst waarvoor kracht nodig is.
Toch zijn er ook nadelen, want hij heeft voedsel nodig dat beschikbaar is gedurende zijn hele werkperiode, die varieert van 8 tot 10 uur. Bovendien moet het dier gedurende de dag stoppen om te rusten, waardoor hij dagelijks tijd verliest aan het werk, en op zeer warme dagen daalt zijn productie aanzienlijk en zijn prestaties in de landbouwproductie zijn langzamer.
Wetenswaardigheden over de buffel
Zowel de tamme buffel als de wilde buffel hebben merkwaardige kenmerken wat betreft hun gedrag en leefgebied. Er zijn bijvoorbeeld rassen die verward worden met andere dieren:
De Afrikaanse buffel is nooit gedomesticeerd
Om een buffel neer te halen moet de leeuw groot en sterk zijn, terwijl luipaarden en hyena's alleen in een groep op een buffel kunnen jagen en dan nog alleen als hij verdwaald is. De buffel is heel moeilijk te bejagen als hij in een kudde zit.
De wilde Afrikaanse buffel is geen bedreigd dier, maar hij is in de loop der tijd wel sterk in aantal afgenomen. Vroeger waren er bijna 10 miljoen exemplaren, nu leven er nog ongeveer 900.000 op de Afrikaanse savannen. Ondanks de parken en reservaten classificeren sommige historici hem als een bedreigd dier, maar dit zijn op zichzelf staande meningen.
De Amerikaanse buffel is eigenlijk een bizon
De bizon is het grootste landzoogdier dat voorkomt in Noord-Amerika en Europa. Er zijn twee soorten bizons: de Amerikaanse en de Europese. Wat de Amerikaanse betreft, zijn de overeenkomsten met buffels zo groot dat het dier vaak de Amerikaanse buffel wordt genoemd.
Ondanks de overeenkomsten zijn er grote verschillen tussen de bizon en de buffel, zodat de bizon slechts een "nauwe verwant" is van de buffel. Daarnaast is de bizon ook "verwant" aan de yak en het gewone rund.
Een bizon kan 2 m hoog worden en 900 kg wegen. Hij heeft een grote kop en twee korte hoorns die naar boven buigen. Hij heeft ook een dikke, lange bruine vacht die zijn hele lichaam bedekt. Deze vacht is het langst rond de nek, waar hij tot aan de voorpoten reikt.
Het verschil tussen buffels en koeien
Naast hun verschillen met bizons, hebben buffels ook verschillen met koeien. Ze zijn robuuster dan koeien en hebben bredere en langere hoorns. Buffels zijn meestal donker van kleur, variërend van zwart, donkergrijs en soms donkerbruin. Koeien daarentegen zijn meestal lichter van kleur en hebben patroonvlekken.
Zie ook: Hier lees je hoe je katten wegjaagt van huis, tuin, dak en meer!Roofdieren en bedreigingen voor buffels
In wild Afrika zijn leeuwen, hyena's en luipaarden de grootste roofdieren, terwijl in India krokodillen, tijgers en de Komodovaraan de roofdieren zijn van de buffel, maar op beide wordt gejaagd door de mens, die in grote mate bijdraagt aan de vernietiging van wilde diersoorten in Afrika en Azië. De wilde buffel wordt in sommige landen al beschouwd als uitgestorven.Azië, zoals Vietnam, Indonesië en Sri Lanka.
Buffels zijn erg belangrijke dieren!
Hier kom je alles te weten over buffels. We hebben gezien dat er wilde soorten zijn die in Afrika en Azië leven en we hebben meer kunnen leren over tamme buffels, die afkomstig zijn van wilde rassen in Azië. Elk type tamme buffel is verantwoordelijk voor één soort product. Sommige rassen bieden een betere vleeskwaliteit dan andere, terwijl andere meer geschikt zijn voor zuivelproductie.
Zie ook: Puppy Shaggy (Teckel): zie puppy, prijs en meerHet zijn robuuste en sterke dieren, met opvallende kenmerken, zoals hun grote, spiraalvormige hoorns. Buffels zijn groter en zwaarder dan gewoon vee en dwingen respect af.
In het wild hebben roofdieren niet veel succes bij de jacht als buffels in kuddes zijn. Maar helaas hebben wilde buffels hun natuurlijke ruimte verloren en zijn ze op weg naar uitsterven door stroperij en het gebruik van hun leefgebied voor de teelt van landbouwgewassen.
